Van wijnregio naar wijnregio

Lieve allemaal!

“To travel is to say goodbey”, en zo is het ook. Niet alleen van iedereen thuis (we beginnen jullie nu wel aardig te missen), maar ook van alle bijzondere plekken en mensen die je onderweg tegenkomt. We zijn net overgestoken van het Noorder- naar het Zuidereiland, en het voelde toch wel raar om daar weg te gaan. Het Zuidereiland was in ieder geval meteen compleet anders, met fjorden, een andere kleur zee en een stuk minder wind.
Maar, eerst terug naar de weken daarvoor! De vorige update schreven we in Whanganui, vanuit daar zijn we via de River Road, langs de Wanganui-rivier (zonder H inderdaad, zijn grote politieke spanningen om) omhoog gereden. Er werd ons sterk aangeraden om een kanotocht over de rivier te maken, maar we hadden het na die autotocht eigenlijk al wel een beetje gezien daar (je raakt verwend van al die mooie plekken), dus we zijn er uiteindelijk niet te lang gebleven. Wel nog een nachtje op een camping aan de rivier gestaan, in een Maoridorpje. Dit was de eerste camping waar we helemaal alleen stonden, toch wel bijzonder, en stiekem ook een beetje eng Hierna zijn we, na heel, heel lang nadenken en wel tien keer besluiten om het over te slaan, richting Napier gereden. Dit was een behoorlijk lange weg door gele heuvels en beboste bergen, heel mooi maar ook erg lang en afgelegen. Halverwege waren we zo moe van het rijden dat we besloten op de enige camping daar te gaan staan, die, op een stel paarden na, ook weer helemaal leeg was. De paarden waren leuk gezelschap, vooral toen een paard met veulentje achter Mart Jan aanging, vastbesloten om z’n appel op te eten. ’s Nachts voelden we ons hier toch een beetje onveilig, ook omdat we geen bereik hadden en de eerste levende ziel een paar uur rijden was, dus voortaan lege campings maar proberen te vermijden.
Napier was totaal anders dan de beboste en heuvelachtige regio waar we net vandaan kwamen: wijnvelden, appelboomgaarden, stralende zon, strand, en een heleboel pastelkleuren. Napier was in 1931 compleet verwoest door een aardbeving en meteen weer opgebouwd in Art Deco-stijl, wat een hele leuke sfeer aan de stad geeft. Hier hebben we een nachtje in een hostel en een nachtje op een camping geslapen. Waar deze regio, Hawke’s Bay, beroemd om is zijn de wijnen, dus een wijntour mocht hier niet ontbreken! We werden opgehaald in een minibusje, met een gids, twee Australiërs en drie hilarische Schotten en gingen in dit gezelschap vier wijnboerderijen in de omgeving langs. Overal werden we heel hartelijk ontvangen en kregen we uitleg over de verschillende soorten wijnen, druiven, vaten, en nog veel meer. En als je bedenkt dat we overal zo’n 9 wijnen te proeven kregen snap je misschien waarom we dit zo’n leuke dag vonden!
De dagen erna waren behoorlijk regenachtig dus we besloten om maar gewoon veel kilometers te maken, richting Wellington. Erg veel bijzonders is er deze dagen niet gebeurd (op lekker eten in Martinborough na) dus we slaan een stukje over! Voor we naar Wellington reden zijn we eerst nog even de kaap rechts van Wellington afgereden, naar een heel mooi plekje dat zowel aan het strand, een rivier, en heuvels lag. Hier lagen ook de Pinnacles (met nog een moeilijk woord ervoor, niet onthouden): een soort enorm orgel van omhoog staande rotsen, heel indrukwekkend. Boven onze camper was ook het gezicht van Stalin in de rotsen te zien; natuurlijk een heel fijn idee dat hij over ons waakte.
Hierna zijn hebben we nog een nacht in Rivendell gekampeerd (minder spectaculair dan het klinkt helaas), voor we dan eindelijk in Wellington aankwamen. Dit is echt een hele mooie, levendige stad, waar vooral ’s avonds en ’s nachts heel veel te beleven is. We verbleven in een enorm hostel met zebraprint aan de buitenkant, lekker dicht in het centrum. We hebben hier een paar dagen de standaarddingetjes bekeken (het museum, de haven, kabelbaantje naar boven, uitzicht vanaf Mount Victoria) en verder vooral veel op terrasjes en in Ierse bars rondgehangen.
De overtocht naar het Zuidereiland duurde vooral erg lang, maar was wel heel mooi. Je moet eerst een stukje door de Sounds heen voor je bij het plaatsje Picton uitkomt, wat vast een goed idee geeft van hoe het Zuidereiland eruit ziet. Ook hebben we een paar dolfijnen gezien, heel leuk! De eerste week op het Zuidereiland hebben we vooral genoten van het lekker weer: veel bij baaien en strandjes rondgehangen. Ook is dit de Marlborough wijnregio, en vanwege het succes van de eerste keer hebben we nog maar een wijntour gedaan! Dit keer per fiets, wat een hele leuke middag, een paar goede flessen wijn en een paar dikke blauwe plekken voor Rozemarijn heeft opgeleverd. Achja.
Hierna zijn we weer naar boven gereden, de Marlbourough Sounds op. Hier hebben we een paar nachten gekampeerd, en we hebben een klein stukje gelopen van de Queen Charlotte Track, naar een uitzichtpunt waarvandaan je een groot deel van de Sounds (een soort fjorden, dus grote groene heuvels tussen felblauwe zee) kon zien. Heel mooi! Helaas was het wel behoorlijk lastig rijden, door alle heuvels, bochten en gaten in de weg. We waren dan ook wel opgelucht toen we de terugtocht achter de rug hadden, totdat Rozemarijn erachter kwam dat ze haar windjack op de laatste camping had laten liggen, dus konden we het hele eind weer terug. Deze leuke dag werd afgesloten door een slapeloze nacht aan de Pelorusrivier (we stonden onder een boom waar de hele nacht besjes vanaf bleven vallen op het dak van de campervan, not amused).
We zitten nu in een supermooi, oud hostel in Nelson (veel bierbrouwerijen hier!) met een hele leuke sfeer. Morgen rijden we door naar het Abel Tasman National Park, waar we een wandeling doorheen aan het plannen zijn. Dit schijnt echt heel mooi te zijn dus hier hebben we heel veel zin in (denk: felblauwe zee, helder water, dolfijnen, pinguins, zeehondjes en gouden stranden). Het weer wordt vanaf morgen alleen wel minder, dus het duurt niet lang meer tot jullie niet meer jaloers hoeven te zijn. Voor nu in ieder geval nog een beetje warmte jullie kant op,

Liefs
Mart Jan & Rozemarijn

Ps. Misschien handig om te weten: vanwege de zomertijd daar en de wintertijd hier lopen we vanaf komend weekend nog maar 10 uur op jullie voor ipv 12 uur.
Ps2 We hebben nu te weinig gb over voor foto’s helaas, komen de volgende keer!